Barbara Rybaltowska - Saga Bez pożegnania cd

Część III "Koło graniaste" − prawdziwy obraz codziennego życia w pierwszych latach powojennej Polski. Wymarzony powrót do kraju okazuje się trudnym spotkaniem z komunistyczną rzeczywistością. Matka i córka trafiają z Afryki do Zamościa, w ich rodzinie pojawiają się nowe dzieci i nowe wyzwania – historia znów wikła ich losy, serwuje życiowe pułapki. Dzięki sile emocji, wbrew wszystkiemu, życie toczy się dalej...

Część IV ("Mea Culpa" ) sagi napisanej ujmującym, ciepłym językiem opowiadającej historię matki i córki wobec burzliwych dziejów Polski XX w. Uwikłane w historię tworzą wbrew okrucieństwom losu ciepłą i kochającą rodzinę. Pomimo tragicznych zdarzeń, które są ich udziałem patrzą na świat z radością życia, ciepłą życzliwością i humorem. Od pierwszych stron książki wciągają nas w swój świat.

Część V  "Czas darowany nam " "Życie, jakie by nie było, zawsze jest silniejsze od śmierci” – powiedziała niedawno Zofia do córki. I to zdanie okazało się myślą przewodnią ich dalszych losów.
Kasia doświadcza tego powoli lecząc się z traumy. Praca, nowe podróże i wypadki tworzą nowe przypadki, nowe spotkania i uśmiechy losu. W przaśnej peerelowskiej rzeczywistości, w trosce przyszłość rodziny, Zofia coraz bardziej musi liczyć tylko na siebie. Niespokojny, pełen trudnych momentów dla Polski rok 1968, w sferze osobistej daje się bohaterkom we znaki. Kiedy mija, okazuje się, że warto było go przeżyć, żeby docenić to, co życie może jeszcze podarować i co w nim najważniejsze. 

Część VI  "Jak to się skończy" W lata siedemdziesiąte Kasia wchodzi z nadzieją, ale Jak to się skończy dowiemy się z tomu następnego, pod takim właśnie tytułem.
Lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte w PRLu, to w ich realiach osadzona jest akcja kolejnej części Sagi. Kasia oddaje się wychowaniu córeczki, ale ciągnie ją na scenę. Trafia do Paryża, poznaje świat rosyjskich kabaretów, jednak szara polska rzeczywistość stawia ją przed kolejnymi wyzwaniami. Paryż nie daje za wygraną, wraca tam raz po raz, rozdarta między sprawami zawodowymi we Francji, a życiem rodzinnym w kraju. Stan wojenny, trudne lata 80. a potem wielkie nadzieje związane z czerwcem 1989 r. i powracające pytanie: jak to się skończy?

Uwielbiam sagi wszelkie, im dłuższe historie tym lepsze.Ta przedstawiona powyżej stanowi spełnienie moich czytelniczych marzeń, bo od dwóch tygodni zajmuje - z przerwami na inne lektury, bo jednak kilka tomów z rzędu jednak powoduje, ze traci na urloku- mnie życie kobiet (chociaż nie tylko) z tego rodu. To co ciekawe, to mimo, ze to saga o kobietach autorka ukazuje życie całej rodziny, może nie wszystkim poświęca tyle samo uwagi, jednak w wielu odwołaniach i przytoczeniach poznajemy historię członków całej rodziny. Poprzez te kilka tomów poznajemy - niektórzy mogą nawet wrócić wspomnieniami - historię PRLu ze wszystkimi jej blaskami, cieniami i dziwactwami życia codziennego. Dla współczesnej młodzieży problemy abstrakcyjne tutaj okazywały się życiowe. Wraz z Kasią mamy szansę trafić również do artystycznego światka - poznać zycie Mazowszanki, popodróżować po innych krajach, poznac Paryskie kabarety lat 80-tych. Wszystko to sprawia, ze część stricte kobieco - obyczajowa momentami rozgrywa się na marginesie, ważne jest to, co dzieje się wokół bohaterów, tam gdzie rozgrywa się historia. Do tego autorka daje nam szanse poznania autentycznech postaci  PRLowskiego teatru i sztuki, bo wielu z nich spotyka na swojej drodze nasza bohaterka. Dzięki temu lektura ani nie nuży ani nie nudzi, mimo, ze to aż siedem tomów. Pozostaje ciagle zaskakująco i ciekawie. 

To co nie do końca mi się podobało to momentami pewien infantylizm - nie mylić z prostotą  - dialogów. Od czasu do czasu po prostu drażniły.

Co ważne nie wybrano do tej sagi wydumanych postaci, bo każda z poznanych kobiet musi radzić sobie z codziennością, moemtami siermiężną, momentami bolesną, ale prawdziwą, Mnóstwo przemyśleń, odwolań rad autorki przemycanych pomiędzy kolejnymi rozdziałami sklania do przemyśleń i zastanowienia się, czy jest dla nas czas darowany nam...