Daniel Silva - Reguły Moskwy

Daniel Silva jest tym autorem, do którego dość często wracam. Wcześniejsze moje recenzje jego książek możecie przeczytać tutaj i tu. Tym razem chciałabym napisać trochę o jego książce "Reguły Moskwy", którą przeczytałam ostatnio.

"Gabriel Allon, agent, który odszedł ze służby, by zostać konserwatorem sztuki, idąc tropem zabójstwa pewnego dziennikarza, trafia do Rosji. Odkrywa, że gra szpiegowska, w którą się wplątał, toczy się o stawkę, jakiej jeszcze nigdy nie widział. Teraz musi grać według reguł Moskwy.
To nie jest ponura Moskwa z czasów Związku Radzieckiego, ale Moskwa współczesna, pławiąca się w petrodolarowym dostatku i luksusie. To tutaj młode pokolenie wiernych wyznawców Stalina knuje spisek, który pozwoli im odzyskać utracone mocarstwo i rzucić wyzwanie odwiecznemu wrogowi – Stanom Zjednoczonym.

Jednym ze spiskowców jest Iwan Charkow, były agent KGB, który na gruzach ZSRR wybudował światowe imperium inwestycyjne. Jego częścią są ukryte interesy, lukratywne i zarazem śmiertelnie niebezpieczne. Charkow handluje bronią i właśnie ma zamiar dostarczyć najnowocześniejsze rosyjskie uzbrojenie Al Kaidzie. Jeżeli Allon nie dowie się na czas, gdzie i kiedy ma zostać przekazany towar, świat będzie świadkiem najkrwawszych zamachów terrorystycznych od 11 września 2001. A czasu jest niewiele…"




Pomimo mojej ogromnej sympatii do rosyjskich autorów niekoniecznie lubię książki, których akcja dzieje się w Rosji. Nie znam tych realiów dobrze, jednak mam wrażenie, ze większość autorów, niepochodzących z tego kraju, dość jednostronnie przedstawia Rosję i to, co w fikcji literackiej, opartej często na przekazach telewizyjnych, a nie rzeczywistości, co tam się dzieje. Tutaj całe szczęście Daniel Silva ograniczył akcję w Rosji w zasadzie do minimum, chociaż to, co wydarzyło się tam ciągle przedstawiane jest jako trzeci swiat, bardzo zakorzeniony w komunizmie i jego regułach. Z drugiej strony poznajemy Rosję, czy raczej Rosjan poprzez pryzmat jej oligarchy, którego to przechytrzyć próbuje znany czytelnikom tego autora as izraelskiego wywiadu Gabriel Allon.
Ja jestem fanką szpiegów i związanych z tym książek czy filmów, dlatego też z ogromnym zainteresowaniem czytam zawsze jak to się robi w Izraelu, bo to mila odmiana od wszechobecnych CIA i MI6. Mossad pojawia się zdecydowanie rzadziej na kartach literatury, a szkoda. 
Bardzo podobał mi się początek książki, gdzie wspomniany wcześniej Allon pracuje nad kolejnym zleceniem z Watykanu, tym razem to jednak nie jest zlecenie dla szpiega, tylko dla artysty, konserwatora dziel sztuki. Dzięki temu postać głównego bohatera jest dla mnie dużo bardziej ludzka, nie jest to zimy i wycofany niczym James Bond, tylko ktoś, kto swoim zajęciem i pasją skłania do blizszego poznania.
Jak sie później okaże umiejętności Allona w zakresie sztuki i malarstwa okażą się pomocne w zwróceniu uwagi żony rosyjskiego oligarchy.

Pomimo mojej sympatii do autora i głównego bohatera, w tej książce zdecydowanie przeszkadzało mi to, ze w zasadzie wszystko działo się bez problemow, gładko, zgodnie z planem, a zaskoczenie i zwroty akcji mogłyby być dużo lepsze. Tak czytało się dobrze, ale bez zachwytu.