Beata Pawlikowska - Blondynka w Australii

Mam bardzo mieszane uczucia jeżeli chodzi o Pawlikowską. Kiedyś nie mogłam jej znieść, później przez jakiś czas udało się jej do mnie przekonać, jednak ostatnio chyba wracam do punktu wyjścia. Zwłaszcza po ostatnich jej publikacjach i wypowiedziach na temat zdrowej żywności. Oczywiście można być „znawcą” i negować zachowania ludzi kupujących rzeczy z promocji,  jako alternatywę stawiając im tych, którzy za wszelką cenę szukają zdrowej żywności, w cenach przewyższających ich możliwości zakupowe. Czasem wybór pomiędzy ceną a zdrową żywnością jest tak naprawdę wyborem czym nakarmić rodzinę, kiedy do kolejnej pensji tak daleko.

To taka moja dygresja na temat mądrości Pani Pawlikowskiej.

„Wiedziałam, że to jest niezwykły kraj. Ale to, co odkryłam, okazało się dużo bardziej zdumiewające, fascynujące i intrygujące, niż mogłam sobie wyobrazić. Prawda o Australii jest brutalna. Pełna magii, sprzeczności i przemocy.”

Ze strony www.beatapawlikowska.com 

A wracając do książki - niestety to kolejne rozczarowanie ( po wyjątkowo mało ambitnej, nudnej i okraszonej infantylnymi rysuneczkami „Blondynce w Amazonii”, której lektura zajęła mi dokładnie 1,5 godziny). Tutaj też mamy zarówno dużo rysuneczków, które mnie osobiście irytowały, jak i dużo-często zapierających dech i będących jedynymi w zasadzie plusami tej książki– fotografii.

Czemu tak bardzo nie podobała mi się się książka Pawlikowskiej – bo panuje tam ogromny chaos, przeplatany cytatami z historycznych książek dotyczących Australii ( cytaty same w sobie ok, ale w połowie książki już odczuwalny był ich przesyt). Nie wiadomo ani jak wyglądał plan tej podróży, co autorka chciała zobaczyć, ani gdzie mieszkała, ile dni spędziła gdzie…Możemy za to dużo poczytać  jej pseudopsychologicznych przemyśleń na temat życia, podróży… Część trafnych, część nie, czyli do wcześniejszego chaosu dochodzi jeszcze darmowy (ale tylko dla tych, którzy tą ksiażke pożyczyli czy wypożyczyli) element "porady" psychologicznej.

Sama Australia – kraj mało znany, nie staje się wcale bardziej znany dzięki książce Blondynki…niestety, bo oczekiwania, sądząc po okładce i formacie miałam spore.

Zamiast rzeczowej i wciągającej lektury pozostaje tylko nacieszenie oczy pięknymi zdjęciami.

Moja ocena 4/10